Mystieke plekken

Door hun voorliefde voor spiritualiteit en fotograferen hebben  Jan Willem Verkerk en Annemieke Loots elkaar ontmoet. Inmiddels wonen ze samen in Zaandam en iedere vakantie gaan ze er samen op uit om zowel in Nederland als in het buitenland mystieke plekken te bezoeken en te fotograferen. Dat heeft geleid tot een prachtig boek. En daar zullen er zeker meer van volgen. Zo zijn de mystieke plekken in Zuid-Engeland het volgende onderwerp voor een boek. Maar daar blijft het niet bij. Jan Willem heeft namelijk nog een fascinatie en dat is ontvoeringen door buitenaardse wezens.

Het Gebroken Slot

Een jonge edelman werd verliefd op de kasteleinsdochter en ze beloofden elkaar eeuwige trouw. Op een nacht kon de edelman niet slapen en tijdens de wandeling die hij maakte, kwam hij bij Het Gebroken Slot. Ineens hoorde hij de stem van zijn geliefde tegen iemand zeggen dat haar hart aan die man toebehoorde. De edelman ging erop af, maar werd door de geliefde van zijn vriendin vermoord. Stervend vervloekte hij haar. Ze zou geen rust meer vinden en na haar dood zou ze voor altijd aan de ruïne gekluisterd zijn. Drie dagen later stierf de ontrouwe kasteleinsdochter aan hevige koortsen. Vanaf dat moment dwaalt ze ’s nachts huilend van spijt rond op het Gebroken Slot. Een nachtelijke ontmoeting met haar overleef je niet. Een boer werd ooit door haar vastgepakt om te dansen. Hij kon zich niet aan haar greep ontworstelen en werd de volgende dag gevonden. Hij had zich dood gedanst.

Jan Willem Verkerk is van jongs af aan geïnteresseerd in spiritualiteit. De Zaandammer kon altijd enorm genieten van de prachtige natuur en toen hij hoorde over elfjes is hij daarnaar op zoek gegaan. “En ik heb ze ook gevonden”, vertelt hij. “Er zijn plaatsen waar ze heel veel voorkomen. Vorig jaar heb ik ze zelfs nog gezien. Ik heb geprobeerd ze te fotograferen, maar dat is helaas niet gelukt. Dat is ook moeilijk, want ze bevinden zich in een andere dimensie.” Fotograferen doet Jan Willem sinds hij die hobby kan betalen. “Ik ben heel eenvoudig begonnen en heb altijd zelf mijn foto’s afgedrukt. Digitaal fotograferen is anders, de magie van het fotograferen is daardoor weg. Zoals in je eentje in die donkere kamer bezig zijn en dan iets tot stand zien komen. Dat is iets wat ik echt heel erg mis.” Ook Annemieke heeft contact met elfjes.

Als kind praatte ze al met ze. “Als het wat mistig was, ging ik altijd naar buiten. Dan waren ze er vaak.” Niet alleen elfjes, maar ook hekserij had haar interesse. “Helaas vervaagde dat op een gegeven moment. Jongens namen de plaats in van de elfjes en heksen. En daar kwam ook nog eens bij dat je niet met veel mensen over zaken als elfjes en heksen kunt praten. Zoiets wordt niet door iedereen begrepen, laat staan serieus genomen.” Met fotograferen is Annemieke begonnen toen ze na het behalen van haar havodiploma een fototoestel kreeg. Wat zij nog steeds erg jammer vindt, is dat het haar naderhand nooit meer gelukt is om met elfjes te praten. “Toen Jan Willem ze vorig jaar zag, zag ik ze niet. Misschien omdat ik op dat moment veel te veel andere indrukken opdeed. Wellicht komt het later weer terug. Ik hoop het, maar je kunt dat nu eenmaal niet sturen.”

Heb jij onbeantwoorde vragen? Neem contact op met een paragnost op de astrolijn van ParaVisie.

Spook in Grubbenvorst

Jan Willem en Annemieke zijn allebei getrouwd geweest en gescheiden. Door hun voorliefde voor dezelfde zaken, ontstond er een klik. Inmiddels wonen de twee samen in het centrum van Zaandam, waar ze samen ook een heksencafé hebben gerund. “Maar dat was helaas geen succes. Daarom zijn we daar maar mee gestopt. Een klein groepje geïnteresseerden heeft vervolgens bij ons thuis een basistraining magie gevolgd.” Het maken van foto’s en bezoeken van mystieke plekken is altijd door blijven gaan. Het Gebroken Slot in Grubbenvorst is zo’n mystieke plek. Daar spookt een witte dame. Tijdens hun verblijf op die plek, merkten Jan Willem en Annemieke niet veel bijzonders op. Toen ze echter thuis de gemaakte foto’s bekeken, zagen ze ineens wel iets vreemds. “Op een foto, genomen vanaf de heuvel richting de Maas, stond iets wits. Tussen het hoge gras was iets te zien dat we tijdens het fotograferen niet hadden waargenomen, namelijk een witte gedaante van ongeveer één meter hoog.

Niet iets dat je dus vrij gemakkelijk over het hoofd ziet. Tot op heden heeft niemand ons kunnen uitleggen wat we hebben gefotografeerd.” Het bekendste en waarschijnlijk heftigste Nederlandse spookhuis bevindt zich in Sas van Gent. Aan de rand van de stad staat de nu vervallen directiewoning van de voormalige glasfabriek. De woning is in 1905 gebouwd en de laatste bewoners zijn in 1927 vertrokken. Er worden geesten gezien, vreemde geluiden gehoord en er gebeuren andere onverklaarbare dingen. Zo zijn op een nacht alle dakpannen van het dak verdwenen. “Toen wij het spookhuis bezochten, viel ons direct de extreem beklemmende sfeer op”, vertellen de fotografen. “Meerdere malen leek het of we door iemand werden aangeraakt en we hoorden een paar keer kinderstemmen, terwijl er in geen velden of wegen kinderen te bekennen waren. Onze camera’s weigerden enkele malen dienst te doen of maakten ineens uit zichzelf foto’s, soms zelfs een aantal achter elkaar. Aan de achterzijde van het huis voelde het plotseling ijskoud en er hing daar een uitermate dreigende sfeer. Ook bij de vervallen schuur achter het spookhuis viel de onaangename sfeer op. Thuis bleken er op enkele foto’s orbs te staan, die in beweging waren.” Orbs zijn energiebollen die meestal wittig en soms gekleurd zijn en die in grootte variëren.

Monniken en elfjes

Ook bij het Solse Gat tussen Putten, Garderen en Drie op de Veluwe hangt geregeld een naargeestige sfeer. Vroeger blijkt daar een klooster te hebben gestaan dat in één nacht compleet is verdwenen. ’s Nachts zijn er vaak vreemde geluiden te horen. Zo beginnen de klokken van dat klooster onregelmatig te luiden. Eerst zacht, maar langzaamaan steeds harder. Uit het duister doemen dan ook de geesten van de monniken op. Klagend lopen zij over de brede laan en rond het gat waar een blauwe gloed uitkomt. Dit gaat zo door tot het weer licht wordt. Dan vluchten de geesten in de diepe en sombere kuil. Heel anders en juist heel aangenaam is de Adelbertusakker in Egmond-Binnen. “Daar zitten dus ook veel elfjes.” De vraag is natuurlijk waarom de ene plek nu juist uiterst lieflijk is, zoals die in Egmond-Binnen, terwijl de plek in Sas van Gent zo’n negatieve uitstraling heeft. Een duidelijk en helder antwoord hebben Jan-Willem en Annemieke daar niet op. “Het is bekend dat bij het spookhuis in Sas van Gent zo nu en dan satanisten bijeenkomen. En die negativiteit blijft daar dan wellicht hangen, zodat de plek steeds negatiever wordt.”

Verborgen

De foto’s die de twee maakten van de mystieke plekken worden wisselend geëxposeerd in een winkel in Zaandam met als titel ‘Mystiek Moment’. “De bedoeling daarvan is om de mensen even stil te laten staan bij een plekje met een magische uitstraling om zo even wat rust te ervaren in het vaak zo drukke leven. Op die foto’s hebben we al veel positieve reacties gekregen. Ons werd ook vaak gevraagd of we niet meer foto’s hadden en of we er meer over konden vertellen. Het leverde tevens diverse nieuwe tips op. En zo ontstond uiteindelijk het idee voor een boek vol foto’s van en verhalen over mystieke plekken.” Mystiek wil zeggen ‘verborgen’. Je hoort of ziet iets of er overkomt je iets waar geen woorden voor zijn. Zo’n ervaring kan zich dusdanig verdiepen dat het soms mogelijk is om in contact te komen met natuurwezens, zoals elfen en aardmannetjes. Mystieke plekken komen niet alleen in de natuur voor. Ook gebouwen kunnen mystiek zijn, hetzij door de aard van het bouwwerk, hetzij door de geschiedenis en de voorvallen die er hebben plaatsgevonden. Het is heel goed mogelijk dat er door bepaalde gebeurtenissen energieën zijn vrijgekomen die op zo’n plek blijven hangen. “Wat belangrijk is, is dat je tijdens een bezoek de tijd neemt. Snel even rondkijken levert eigenlijk nooit resultaat op”, aldus Annemieke.

Molenaar in België

In het boek staan overigens niet alleen mystieke plekken in Nederland, maar ook bijzondere plaatsen in België en Duitsland. Wat te denken namelijk van het Duivelsbed, ofwel Lit Du Diable in de Ardennen. Vlakbij Durbuy ligt het dorpje Wéris, waar het Duivelsbed is te vinden. De legende vertelt, dat een plaatselijke molenaar constateerde dat er te weinig water was om zijn molen te laten draaien. De molenaar kwam de duivel tegen en deze stelde hem voor in één nacht een dam te bouwen. In ruil daarvoor moest de molenaar zijn ziel aan de duivel afstaan. De molenaar vond dit een goed idee, maar hij wilde pas ’s morgens zijn ziel geven, als het werk af was. De duivel ging daarmee akkoord. De volgende morgen heel vroeg, toen het werk gedaan was, riep de duivel de molenaar om zijn ziel aan hem te geven. De molenaar stuurde echter zijn hond op de duivel af. De duivel begreep dat hij voor de gek was gehouden, werd woedend en vernietigde direct zijn nachtelijk werk. Uitgeput ging hij vervolgens op het Duivelsbed liggen.

Graancirkels

In Duitsland waren Jan Willem en Annemieke met name onder de indruk van de Elfengrotte in Bad Bertrich, een feeëriek en mysterieus natuurgebied net buiten het kuuroord. Rustig zittend aan het water zie je vanuit je ooghoeken van alles bewegen. Zijn dat de bladeren of toch feeën? Het boek leverde Jan Willem en Annemieke weer nieuwe tips op, zodat er zelfs meerdere delen van zouden kunnen verschijnen. “Eerst zijn we echter bezig met een boek over mystieke plekken in Zuid-Engeland”, vertellen de twee. “Natuurlijk komen daar een paar hoofdstukken in over graancirkels. We hebben gehoord dat er cirkels van wel veertig meter breed zijn, die in slechts anderhalf uur tot stand zijn gekomen. Engeland is echt een heerlijk land. Daar wordt in de pub volop gesproken over spookhuizen, praten met elfjes en graancirkels. Dat zijn hele normale onderwerpen. In tegenstelling tot bij ons in Nederland. Hier wordt daar toch vaak nogal lacherig over gedaan.” De graancirkels worden vanuit de lucht gefotografeerd. “We huren dan een heel klein vliegtuig. Dat mag de naam vliegtuig eigenlijk niet eens hebben, het is namelijk nauwelijks meer dan een vliegende badkuip.

En dan moet je daarbij bedenken dat Annemieke vliegangst heeft en ik hoogtevrees”, licht Jan Willem toe. “Zo’n graancirkel is ook iets heel bijzonders. Wanneer we er pal boven vliegen, weigeren onze camera’s soms dienst. De piloot heeft me weleens op zijn kompas gewezen. Dat draait dan ineens als een dolle in het rond. En wanneer je op de grond middenin een graancirkel loopt, voelt het soms helemaal verkeerd. Je kan je dan opeens zo slecht voelen dat je er snel weer uit moet.” Behalve met de mystieke plekken is Jan Willem ook nog met iets anders bezig. Hij wil namelijk ooit een boek schrijven over buitenaardse ontvoeringen. “Ik ben ervan overtuigd dat dat gebeurt”, legt hij uit. “In het buitenland heb ik er al veel over gelezen en gehoord, maar ik wil mijn boek echt op Nederland richten. Want ik weet haast zeker dat dit hier ook plaatsvindt. Maar dan heb je gelijk weer te maken met de Nederlandse nuchterheid en de angst belachelijk gevonden te worden. Mensen moeten er wel over durven praten. Misschien duurt het daarom nog een aantal jaren voordat dat boek er komt. Maar ik ben al bezig om een dossier aan te leggen...”

 

Verder op ParaVisie

• Wil jij in contact komen met een spirituele coach? Chat met online paragnosten of bel met een van de mediums op de paralijn.  
• Elke week leggen onze mediums kaarten. Bekijk nu onze wekelijkse leggingen op deze pagina over kaartleggen.